تعریف حراست :

حراست در لغت به معنای پاسداری و مراقبت کردن و از لحاظ عرف اداری به نهادی گفته می شود که در قلب تشکیلات یک سازمان وجود داشته و وظیفه خطیر مراقبت از سلامت اجزای ریز و درشت آن تشکیلات را در برابر انواع و اقسام انحراف های موجود به عهده دارد .

 

اهداف عمده حراست:

1- کلان و راهبردی : حفظ و ارتقای توان حفاظتی و امنیتی سازمان به منظور پیش برد اهداف سازمان .

2- عملیاتی : همراهی و مساعدت مدیران با ارائه مشورت های موثر و اطلاع رسانی به موقع ، اعمال نظارت ها و انجام اقدام های موثر جهت حفاظت همه جانبه از ایمنی و سلامت منابع سازمان .

 

وظیفه  اصلی حراست:

 وظیفه اصلی حراست، مواظبت  و مراقبت از سلامت سازمان است؛ چرا که هر سازمانی جهت نیل به اهداف خود به سلامت درونی و بیرونی نیاز دارد . از آنجا که سلامت هر سازمان همواره در معرض آلودگی ها و تهدید های درونی و نفوذی است ، برای حفظ سلامت و پیشگیری از آلودگی ها نیازمند سیستمی هستیم که با دقت زیاد اولاً : از نفوذ آفت ها به داخل سیستم جلوگیری کند . ثانیاً : با تشخیص و شناخت آفت های درونی ، زمینه های علاج به موقع و سلامت سازمان را فراهم سازد .

 

وظایف کلی حراست برای رسیدن به اهداف :

1- حفاظت و صیانت از کارکنان در برابر آسیب ها و تهدیدات احتمالی .

2- اطلاع رسانی به موقع از وضعیت سیستم به مراجع ذی صلاح .

3- حفاظت از اماکن، تأسیسات و تجهیزات .

4- حفاظت از اسناد.

5- حفاظت IT.

6- انجام مأموریت های محوله از سوی مراجع ذیصلاح.

 

نقش های اساسی  پیشگیرانه حراست:

اول : نقش هشدار دهنده یا پیشگیری کننده .

دوم : نقش اصلاح کننده یا درمان کننده .

سوم : نقش جدا کننده از سیستم .